Adrian Stern - Vier

Mäntig morge d’wält isch grau
Lüt im zug, de chopf im stau
I allne wäge vo ort zu ort
Es land vertüüft is gschribne wort

D’zit isch knapp und de platz beschränkt
Es wunder dass eu nöd ushänkt
Nur es blatt für uf de wäg
200’000 Schicksalsschläg

Und du wotsch wüsse “wo chunnt das her?”
Du reisisch liecht und fühlsch di dopplet schwer

S’hirni kollabiert und du haltschs nüm us
Lueg doch eifach wider mal zum fänschter uus
Tauch ab us dem schturm im wasserglas
Det hine näb em see liit e chue im gras
Si chäut und chäut, widerchäut was det liit
Und irgendwie bin ich do ine gnau wi sii
Nume öpis isch andersch zwüsche mir und em tier
Mir liits uf em mage aber d’chue het – vier

Was wott I mache mit de freie ziit?
Was söll I mache wänns umeliit?
Hets no es bitzli platz chopf?
Schmeisses drii wie in suppetopf!
Was bringts wänd alles über gar nüt weisch?
Was bringts wänd alles nur so halbe streifsch?
Hüt isch geschter und geschter hüt
Und das wo bliibt isch meischtens nüüt

Und du fragsch di jetz “wo chunnt das her?”
De zug isch voll und trotzdem fühlsch di leer

S’hirni kollabiert und du haltschs nüm us
Lueg doch eifach wider mal zum fänschter uus
Tauch ab us dem schturm im wasserglas
Det hine näb em see liit e chue im gras
Si chäut und chäut, widerchäut was det liit
Und irgendwie bin ich do ine gnau wi sii
Nume öpis isch andersch zwüsche mir und em tier
Mir liits uf em mage aber d’chue het – vier

S’hirni kollabiert
S’hirni kollabiert
S’hirni kollabiert
S’hirni kollabiert