Adrian Stern - 23.12

E leeri nacht im winter, ich gange chli uf d gass
Schnee hets no käne, es isch näblig chalt und nass
S’isch wider mal friitig und morn scho wiehnacht
Aber ich ha noni luscht zum fiire, öppis fehlt mir no

I de bar und am fluss, goht’s allne öppe gliich
Uf de suechi nach chli gsellschaft, trinkeds für sich
Morn goht de ganz trubel los, und alli sind versorgt
Aber hüt z’obe isch nüt, darum simmer da

Am tischli im egge det sitzt sie für sich
Si chunnt us de gägend, ha sie ä scho mal gseh
Irgendwänn schtoht si uuf mir lueged eus aa
Ich nime no letschte en schluck und tuene so als müesst i ga
Es isch de 23igscht dezämber di dunkelscht nacht vom jahr

A de bushalteschtell frögt si, öbi möcht zu ihre cho?
Es lächle uf de lippe, ich säge sofort jo
Und mir fahred ime leere bus schwigend über d’brugg
Is nachberdorf

I ihrem zimmer bränned cherze, en huch vo bienewachs i de luft
Mir ligged da und küssed eus, irritiert ab dem neue duft
Hebed eus wi främdi wos gschiider würded lah
Aber gliich tuets guet hüt znacht irgendöpper bi sich zha
Es isch de 23igscht dezämber di längschti nacht vom jahr

D’schtunde vergönd und umenes haar
Sind mir hüt znacht es liebespaar
Umenes haar

Dusse wirds hell, wo si flüschteret “sötsch gah”
Si bringt mi zur türe, mir bliibed no chli schtah
Kä schüchi umarmig, käs verspräche – “ich
Lüüt der a”

Ich fahre über brugg a dem erschte wiehnachtstag
Und dänke zrugg a geschter und wünsch mer es nächschts mal
Mir händ eus nüt versproche aber irgendwie isch’s klar
De 23igscht dezämber, wird eusi nacht vom jahr